Over het algemeen zal de eiser in een procedure de stellingen die ten grondslag liggen aan zijn vorderingen moeten bewijzen. Tegelijkertijd draagt de verweerder de stelplicht en bewijslast van bevrijdende verweren die hij aanvoert tegen de stellingen van de eisende partij. Beide kampen (eisers en gedaagden) hebben dan ook belang bij het verkrijgen van zo veel mogelijk bewijs ter onderbouwing van de eigen stellingen—en voor de gemotiveerde betwisting van de stellingen van de overzijde. Dat uitgangspunt geldt ook in kartelschadeprocedures.