Bijdrage van Folkert Jensma

Profiel weergeven voor Folkert Jensma

commentator at NRC

Ik werd tamelijk moedeloos van wat elf rechters in twaalf arrondissementen onlangs in NRC vertelden over hun werk. Vooral omdat bijna alle verhalen over de rechtspraak van het afgelopen decennium steeds hetzelfde lieten zien. Een benarde organisatie bemand door gedreven juristen met een diep besef van hun verantwoordelijkheid. Maar óók in constant gevecht met de organisatie, de politiek en de eisen van de snel veranderende samenleving. En met zichzelf. De oorzaak lijkt de uitdijende en complexere hoeveelheid wetten en regels, met almaar taaiere rechtszaken tot gevolg, plus een eeuwig capaciteitstekort. De reorganisaties van de afgelopen decennia spelen ook een rol, die steeds omstreden bleven. De Raad voor de Rechtspraak, waarmee de rechters zichzelf besturen, bestaat twintig jaar, maar het draagvlak is intern nog altijd gering. De afschaling van negentien gerechten naar, uiteindelijk elf stuks (en van vijf hoven naar vier) was een politiek ‘moetje’. Opgedrongen vanuit dezelfde managementfilosofie die tot een Politie Nederland leidde. Rechters, officieren en hun medewerkers voelen zich overwerkt, verwaarloosd en ervaren groeiende werkdruk. Inmiddels is er een heus actiecomité dat een actieweek voorbereidt. De matige doorlooptijden van de rechtszaken verbeteren niet of te weinig. De overheid hapert op meer terreinen; van de Toeslagenaffaire kreeg de rechter een stevige tik mee. Tel daar de gerechtelijke organisatie bij op, die meestal teleurstelt als er gedigitaliseerd of veranderd moet worden. En het beeld is stagnatie. Is de rechtspraak bezig maatschappelijke relevantie te verliezen? Is ze te lang bezig met te weinig zaken die te veel personeel en budget kosten? Terwijl intussen de planken zich vullen met honderdduizenden zaken die ‘ook nog’ wachten? Soms vrees ik het. Wordt het niet eens tijd voor een ‘voorjaarsschoonmaak’, annex Operatie Ontlasting Rechtspraak, vraag ik me af. Dit wordt dus een oefening in speculeren. Ik zou beginnen met inventariseren waar de rechter precies mee bezig is. Van de 1,2 tot 1,4 miljoen uitspraken die rechters jaarlijks doen en die steevast als wapenfeit worden gepresenteerd, blijkt maar 400.000 een juridische inhoud te hebben, zo vond ik voor deze rubriek eerder uit. De rest is procedure, voortgang, afdoening buiten zitting, controle, toezicht, uitstel, termijnoverschrijding, afwijzing wegens wanbetalen, et cetera. Het is noodzakelijk routinewerk, al administratief voorbereid, met de rechter die ‘aftekent’ in een wettelijke controlerol. En ja, procedurele rechtvaardigheid is essentieel. Maar toch. Het is kostbare tijd, zo’n rechter die een middagje uitspraken tekent, met de termijnkalender of de rekenmachine ernaast. Moet dat wel? En als het moet, moet het dan zo? Lees hier verder in de rubriek Recht en Onrecht van NRC: https://lnkd.in/eSKc4_xv

Het is tijd voor een revolutie in de rechtspraak

Het is tijd voor een revolutie in de rechtspraak

nrc.nl

Wouter Veraart

Professor of Legal Philosophy

1 j

Ik zou terughoudend zijn met het gebruik van de term “revolutie” als het om de rechtspraak gaat.

Maurits Barendrecht

Research director HiiL Innovating Justice and professor innovation of justice systems at Tilburg University

1 j

Inderdaad, "begin een lab", "benoem de problemen ten behoeve ven de oplossingen." Daar hebben 34 organisaties een plan voor ontwikkeld. Op 8 maart om 16 uur lichten we het toe in Nieuwspoort. Verwacht geen magisch masterplan. Maar wel een plan in verhouding tot de uitdaging. Een plan om heel gestructureerd de routes uit conflicten en samenwerkingsproblemen te ontwikkelen die nodig zijn. Gericht op wat werkt voor mensen, bedrijven en overheden (en natuurlijk ook voor rechters en alle andere professionals in de conflictoplossing). Als de meest betrokken commentator op het rechtssysteem de revolutie predikt, zijn pilots, TK-moties en een staatscommissie dan voldoende? Als de verantwoordelijkheid voor de impact van gaswinning door niemand wordt genomen en de hersteloperatie vastloopt in het aansprakelijkheidsrecht, is dat dan de schuld van Rutte of een systeemprobleem? Als civiel recht, bestuursrecht EN strafrecht matig presteren, is er dan iets fundamentelers gaande? Als hoogste rechtspraak in zoveel landen wrevel wekt, is verdediging dan goed genoeg? https://www.eventbrite.nl/e/tickets-het-komt-niet-goed-we-kunnen-het-goed-maken-549399908917

  • Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding
Frederique van Zomeren

Ombudsman Zorgverzekeringen | Mediation | Dialoog | Participatie - HAvZ & DoeDemocratie.nu

1 j

En wat hierbij ook nodig is, is een radicale wijziging in ons denken over conflictoplossing. Dat we ‘in verbinding gaan stellen’ in plaats van ‘in gebreke’. Beter aansluiten bij de behoefte van de rechtzoekende met rechtvaardige en mensgerichte methodes. Dan blijft de inhoudelijke juridische toets door de rechtspraak waar die voor bedoeld is.

Ellen W. de Groot

kanton-en handelsrechter sr, voorzitter-plv Hof van Discipline, docent, ervaren toezichthouder, (dag) voorzitter, spreker

1 j

Mooie column waarin terecht aandacht wordt gevraagd voor de uitdagingen waar de rechtspraak voor staat. Meer specialiseren, minder rouleren, niet iedereen in twee sectoren opleiden (overigens gaat met het werven en opleiden van specialisten een start gemaakt worden!) en kritisch kijken welke taken bij de rechtspraak horen, omarm ik. Goede ondersteuning met perspectief voor die medewerkers ook.

Willem Brakenhoff

Advocaat - Counselor - Raadgever bij BRAKENHOFF Advocatuur | Conflictmanagement

1 j

Stop met het tellen van het aantal engelen dat op een speldenpunt past: https://www.bkhf.nl/algemeen-efficientere-rechtspraak/

Marinus Van Rhijn

Oud-kantonrechter te Arnhem en Enschede. In 2016 met pensioen

1 j

Het is een misvatting ervan uit te gaan dat de afschaling van het aantal hoven en rechtbanken een politiek ‘moetje’ was. Het was de Raad voor de Rechtspraak, die enthousiast en zonder draagvlak, de afschaffing veel te voortvarend heeft bewerkstelligd en niet de moed had de politiek erop te wijzen dat afschaling ten koste zou gaan van het streven de rechtspraak dichter bij de burger te brengen. De huidige voorzitter van de Raad heeft in een interviews met de NRC van 2015 (hij was toen net benoemd tot president van de rechtbank Amsterdam) gezegd dat ‘over tientallen jaren misschien in dit kleine land nog maar vier gerechten zijn’. De gehele Raad voor de Rechtspraak was en is nog altijd doordrenkt van een managementfilosofie die funest is voor een goede en efficiënt werkende rechtspraak. De kwalijke gevolgen van het opheffen van de kantongerechten laat ik maar onbesproken.

Maarten Veldhuijzen

Retired attorney bij Bowmer & Nuiten Advocaten.

1 j

Ik word moedeloos van het eeuwige commentaar dat alles sneller en anders moet. Het moet juist wat langzamer en zorgvuldiger. Er is zo ernstig achterstallig onderhoud dat eerst moet worden opgeruimd. Men schijnt niet te begrijpen dat het jaren zal duren om de achterstanden in te halen en dat het onmogelijk is om een of andere panacee te bedenken. Wel gênant dat men nu pas in aktie komt bij een salaris discussie. Had het liever eerder gezien bij een principiële staking over de rechtsbedeling.

Laten we de vraag wat de rechtspraak als oplossing ziet vooral aan de rechtspraak overlaten, en deze als buitenstaander vooral niet menen te kunnen beoordelen op de “productie”. Een rechtbank is geen koekjesfabriek. Ik ga er van uit dat de rechtspraak zelf beter kan bedenken en aandragen waarmee zij geholpen kunnen worden zodat zij de door het OM aangeboden werklast zorgvuldig, met voldoende tijd, aandacht en rust, kunnen beoordelen zodat de kwaliteit van de uitspraken niet in gevaar komt. Uw reactie op een ongekende noodkreet van structureel overwerk etc. afkomstig van de buitengewoon conscientieus werkende rechtspraak , door hier te opperen om te inventariseren waar de rechter “zoal mee bezig is” , omdat u stelt dat u is gebleken (?) dat de werkzaamheden van de rechtspraak maar een fractie “juridisch” werk en voor het overige “noodzakelijk routinewerk” betreft, lijkt mij een slecht (onderbouwd) idee. De extreme werkdruk van de rechtspraak is echt niet het gevolg van “niet-juridisch”, noodzakelijk routinewerk. Dat veroorzaakt een bore-out, geen burn-out. Neem de noodkreet serieus, en laat de onafhankelijke rechtspraak zelf bedenken wat hen kan helpen. In ons aller belang.

Meer commentaar weergeven

Meld u aan als u wilt bekijken of add a comment