In dit promotieonderzoek staat onwaardigheid centraal — de situatie waarin iemand geen aanspraak op een erfenis kan doen vanwege handelingen jegens de erflater. Niet alleen het doden van erflaters door erfgenamen leidt tot onwaardigheid. De laakbare gedragingen die daar aanleiding toe geven zijn divers, maar limitatief opgesomd in de wet. Bepleit wordt dat de rechter beoordelingsvrijheid moet krijgen om erfgenamen op basis van ernstig wangedrag onwaardig te verklaren.
De huidige wetsbepaling vereist voor onwaardigheid bovendien een veroordeling door de strafrechter. In sommige gevallen kan de rechter terugvallen op jurisprudentie van het EHRM om toch tot onwaardigheid te concluderen. Dat neemt niet weg dat aanpassing van de wet op zijn plaats lijkt te zijn.