Uit rechtspsychologisch onderzoek blijkt dat getuigen feilbaar zijn. Zo kunnen er fouten optreden tijdens het waarnemen of het herinneren, of een getuige kan bewust liegen. Als de strafrechter een onware getuigenverklaring als bewijs toelaat, kan dit ertoe leiden dat een schuldige verdachte wordt vrijgesproken of dat een onschuldige verdachte wordt veroordeeld.
Hoe is het thans gesteld met juridische waarborgen rond het gebruik van getuigenverklaringen? Die vraag wordt in dit proefschrift beantwoord op drie juridische deelterreinen: daderidentificatie door middel van herkenningsprocedures, de voorbereiding van getuigenverklaringen en de toepassing van de bewijsminimumregel. Het resultaat is een grondig overzicht van relevante rechtspsychologische inzichten.