Werkgever in deze zaak ontsloeg een 63-jarige medewerker, omdat hij zou hebben geprobeerd een 24-jarige receptioniste in de hal van het bedrijf op de mond te zoenen. De man had 39 jaar naar volle tevredenheid voor het bedrijf gewerkt en zat vlak voor zijn pensionering. De rechtbank kon zich vinden in het ontslag op staande voet, maar het hof oordeelde dat het relevant was wáár de man de receptioniste had willen zoenen: op de wang (zoals hij beweerde) of inderdaad op de mond. De ontslagbrief vermeldde namelijk de intentie 'om met seksuele bijbedoeling op de mond te kussen' als ontslagreden. Het hof droeg werkgever daarom op om dit te bewijzen. Daarin slaagt werkgever niet.