Helpling beheerde een online platform voor schoonmaakwerk. Schoonmakers konden zich via de website aanmelden (incl. zelf bepaald uurtarief) en huishoudens die op zoek waren naar een schoonmaker idem dito. Het online platform gaf vervolgens de beschikbare schoonmakers weer, waaruit opdrachtgevers konden kiezen.
Deze zaak laat bij uitstek zien hoe verschillend rechters kunnen aankijken tegen één en dezelfde arbeidsrelatie: de kantonrechter zag hierin een arbeidsovereenkomst tussen huishouden en schoonmaker, het Hof een uitzendovereenkomst tussen Helpling en schoonmaker. En de A-G concludeert dat sprake is geweest van een arbeidsovereenkomst tussen Helpling en schoonmaker.