Als redenen waarom de arbeidsovereenkomst met werknemer in deze casus ontbonden moet worden voerde werkgever vier ontslaggronden aan, namelijk disfunctioneren (d-grond), verwijtbaar handelen (e-grond), een verstoorde arbeidsverhouding (g-grond) en andere omstandigheden (h-grond). De rechter constateert dat werknemer in de loop der tijd verbeterpunten rond zijn functioneren steeds meer is gaan ontkennen. Omdat het uiteindelijk aan werkgever is om te beoordelen of een werknemer al dan niet goed functioneert, trekt de rechter de conclusie dat sprake is van een zekere mate van disfunctioneren. Dit komt dicht in de buurt van een voldragen ontslaggrond, maar is dat niet. Sterker, geen van de aangedragen gronden is voldragen - maar in onderlinge samenhang bezien is er tabak van het ontslag te maken (i-grond). De rechter kent naast de transitievergoeding een cumulatievergoeding van 50% toe. De door werknemer gevorderde billijke vergoeding van € 867.500 wordt afgewezen.