In deze zaak oordeelt de rechter-commissaris dat e-mails van een notaris aan de Belastingdienst niet onder het verschoningsrecht vallen — en mogen worden ingezien door het OM. De zaak draaide om een vastgoedtransactie waarbij verdachten aangaven dat zij het pand zelf zouden gaan bewonen, waardoor het verlaagde tarief van 2% overdrachtsbelasting van toepassing zou zijn. De notaris heeft op basis van deze verklaring aangifte gedaan bij de Belastingdienst.
In de zaak doet zich de bijzonderheid voor dat de door de notaris verstrekte informatie is verkregen in het kader van de vaststelling van de hoogte van de belastingschuld en de beoordeling van de juistheid van de ingediende aangifte overdrachtsbelasting, terwijl de verdenking juist op die gedraging ziet. Ook is het van belang dat deze informatie is verstrekt aan de inspecteur van de Belastingdienst, die op grond van de AWR mede is belast met de opsporing van bij de belastingwet strafbaar gestelde feiten. Volgens de rechter-commissaris was de vertrouwelijkheid van de e-mails door de notaris zelf al prijsgegeven op het moment dat hij ze verstuurde aan de Belastingdienst.