Eiser in deze zaak wilde een recreatiewoning kopen, om die vervolgens te verhuren. Daartoe sloot zij overeenkomsten met Europarcs Real Estate, waaronder een overeenkomst die is aangeduid als koopovereenkomst. Het object zou worden geplaatst op de grond van een derde partij, waar een huurprijs per kavel per jaar moest worden betaald. Als gevolg van de plaatsing van de woning op de grond van een derde werd niet de "koper", maar die derde partij de juridische eigenaar. Europarcs heeft bij het sluiten van de overeenkomst niet gemeld dat koper slechts het gebruiksrecht (de economische eigendom) op de recreatiewoning zou verkrijgen en dus niet de (juridische) eigendom. De rechter oordeelt dat het onthouden van deze essentiële informatie een oneerlijke handelspraktijk oplevert.