Al geruime tijd is het nagenoeg vanzelfsprekend dat toekomstige (letsel)schade, zoals de schade door het verlies van betaald arbeidsvermogen, in een som ineens wordt vergoed. Maar biedt een periodieke vergoeding niet een beter alternatief? De rechtbank Midden-Nederland overwoog in 2021 dat er bij langlopende (letsel)schades veel te zeggen is voor een periodieke afwikkeling van de schade. En ook rechtbank Limburg achtte in een letselzaak in 2023 - met uitzondering van de schade door het verlies van arbeidsvermogen - een periodieke afwikkeling van de schade aangewezen. Wiens belang gaat voor bij de keus tussen een vergoeding ineens, of gespreide vergoeding: de gelaedeerde, of de laedens?