In de praktijk wordt de voldoening van een vordering regelmatig ondergeschikt gemaakt aan de voldoening van een andere vordering. Vaak wordt die eerste vordering dan achtergesteld. Dit komt onder meer voor bij leningen van aandeelhouders, bij obligaties, in de leveraged finance en bij overheidsinvesteringen. Achtergestelde vorderingen komen dus veel voor in de praktijk, maar de wet zegt niets over de gevolgen van een achterstelling. Daardoor kan het bijvoorbeeld lastig zijn om de opbrengst van een faillissement goed te verdelen.
Dit proefschrift vormt de eerste grondige studie naar dergelijke vorderingen. Het biedt houvast bij de behandeling van faillissementen waarin achtergestelde schuldeisers voorkomen en bij het opstellen van achterstellingsovereenkomsten.
Tevens komen onderwerpen aan bod die algemener toepassing vinden in het verbintenissenrecht en het insolventierecht. Er is bijvoorbeeld ruim aandacht voor de inhoud van een vordering, de verhouding van derden tot een overeenkomst waar ze geen partij bij zijn, de rangorde van vorderingen en de aard van voorwaardelijke en niet-opeisbare vorderingen. Welke rechten heeft een achtergestelde schuldeiser nu eigenlijk?