In dit onderzoek wordt bekeken wat de verschillen zijn in het recht (met name het rechtspersonen-, faillissements- en zekerhedenrecht) van de EU-Lidstaten in relatie tot financiering van internationale concerns. Uitgangspunt vormt een concern met onderdelen in Nederland, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Deze situatie wordt vergeleken met een concern uit de Verenigde Staten, omdat het recht daar uniformer is. Als financiers gelden banken en leveranciers (via leverancierskrediet). Een bank kan alle concernonderdelen aanspreken op nakoming van afspraken; een leverancier slechts één concernonderdeel. In de EU kunnen financiers bovendien te maken hebben met verschillen in recht. Moet het recht in de EU uniformer worden, of moeten Lidstaten zelf keuzes kunnen blijven maken? Specifieker: leidt meer uniformiteit tot een betere verdeling van transactiekosten tussen partijen?