Prof.mr. N. van Tiggele-van der Velde stelt in haar inaugurele rede aan de orde de vraag of het bij een niet- of niet-tijdige betaling die uiteindelijk ongegrond blijkt te zijn, (nog steeds) juist en houdbaar is om vast te houden aan (uitsluitende) vergoeding van schade als voorzien in art. 6:119 BW. Naast de trage afwikkeling komt de onheuse bejegening door de verzekeraar aan de orde en wordt er aandacht besteed aan ontmoediging in de schadeafwikkeling door misleidende polisbepalingen. Kortom: een rede over de onverkwikkelijke afwikkeling van schade en de daarmee samenhangende vraag of een (zelfstandige) grond voor het toekennen van een (aanvullende) schadevergoeding gevonden kan worden.