Het komt in Nederland gelukkig niet vaak voor maar soms is wetgeving in strijd met mensenrechten. Burgers kunnen deze schending in Nederland bij de rechter aan de orde stellen. Wat kan de rechter doen als hij hen gelijk geeft? Over wat voor gereedschap beschikt de Nederlandse rechter? En gebeurt het ook weleens dat de rechter helemaal niets doet? Die vragen staan centraal in dit boek. Het geeft een uitgebreid overzicht van de constitutionele remedies in de gereedschapskist van de rechter. Het gaat vervolgens in op het gebruik van de rechter om weliswaar vast te stellen dat wetgeving in strijd is met mensenrechten, maar daaraan geen gevolgen te verbinden omdat daarmee ‘de grenzen van de rechtsvormende taak van de rechter zouden worden overschreden’. De rechter vindt het oplossen van de mensenrechtenschending dan een zaak van de politiek. Kan hij dat eigenlijk wel doen? Ubi ius ibi remedium: waar recht is, moet toch ook een remedie zijn? En doen rechters in andere landen dat ook? Het boek bevat een analyse van de eisen die het Europese recht stelt, en een rechtsvergelijking met de constitutionele stelsels in Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en Canada.