Pandbelening is een transactie waarbij de pandbelener een roerende zaak (zoals sieraden, elektronica, of muziekinstrumenten) in de macht van het pandhuis brengt. Als tegenprestatie wordt door het pandhuis aan de pandbelener een geldsom verstrekt. Pandbelening bestaat sinds de 13e eeuw en voorziet in een behoefte van mensen die acuut geld nodig hebben. In 2014 is in Titel 7.2D BW een regeling voor pandbelening ingevoerd, waarbij de (verouderde) Pandhuiswet uit 1910 werd vervangen. In dit proefschrift wordt de regeling van pandbelening in Titel 7.2D BW bezien binnen het systeem van het vermogensrecht. Onderzocht wordt of de regeling voorziet in een evenwichtige bescherming van de belangen van betrokken partijen.