Het criterium van verschoning en wraking is weliswaar gelijk, maar bij wraking is er een klager en bij verschoning gaat het om een verzoek van de rechter zelf. Wraking geschiedt in de praktijk vooral naar aanleiding van beslissingen of de bejegening tijdens het proces, terwijl verschoning doorgaans geschiedt naar aanleiding van feiten en omstandigheden die daarbuiten staan. Deze casus vertoont een tussenvorm: 'als u zich niet verschoont, volgt een wrakingsverzoek'. De rechter die dan verschoning verzoekt, lijkt te zwichten.