In de onderhavige zaken werd het strafrecht niet alleen ingezet tegen rechtspersonen wegens schendingen van sanctiewetgeving, maar ook tegen diverse leidinggevenden die daar binnen de bedrijven bij betrokken leken. De rechtbank hanteert drie criteria om te bepalen of sprake was van feitelijk leidinggeven:
- Bewustheid van de verboden handelingen: wist of had de verdachte redelijkerwijs moeten weten dat de handelingen in strijd waren met sanctieregels?
- Actieve betrokkenheid of nalaten: heeft de verdachte actief bijgedragen aan de verboden handelingen, of heeft hij bewust nagelaten in te grijpen?
- Beschikbare informatie en positie: had de verdachte, gezien zijn functie en de beschikbare informatie, kunnen voorkomen dat de strafbare feiten werden gepleegd?